Oogsttijd

Ollie oogst

Het is nu volop oogsttijd en dan is het hard werken voor de honden. Appels en peren komen uit de lucht vallen aan de ene kant van onze tuin, terwijl de grond aan de andere kant bezaaid ligt met walnoten. En buiten het hek is het grootste walhalla: bergen en bergen aardappels worden er verzameld in de schuur naast ons. De snuitjes komen haast niet meer van de grond af!

Rosie gaat voor appels en peren

De appels en peren vind ik nog niet zo'n probleem, zolang ze zich niet ongans eten. Maar de walnoten zijn gevaarlijk. Baguette is er dol op en ze eet ze met huid en haar. De scherpe stukjes schil kunnen in maag en darmen veel kwaad doen. Cato is meer een verzamelaar dan een verorberaar: zij kan de walnoten als geen ander vinden, en houdt ze dan vervolgens in haar bek. Met appeltjes doet ze hetzelfde: als een balletje houdt ze haar vondst in haar bekkie.

Cato en Baguette: fervente walnoot-zoekers

Met Cato ga ik dus een paar keer per dag walnoten zoeken; zij vindt ze met haar neus ook onder het blad en ik verzamel ze. Dat vindt ze prima. Het is een spelletje van ons tweetjes. Zo minimaliseer ik de kans dat Baguette haar gebit en ingewanden verpest.

Janet is iets op het spoor

De roedel valt in deze tijd van schatgraven in twee groepen uiteen; de walnoot-eters en de fruitliefhebbers. De honden hebben duidelijk verschillende smaken.

Jazz en Rosie zijn de allergrootste fruitliefhebbers. Janet, Ol en en Zootje zijn ook meestal links achter in de tuin te vinden, bij de fruitbomen.

Catotel, ons truffelzwijntje

Baguette gaat bij voorkeur noten kraken. Cato is daar ook als een truffel zwijntje aan het werk. En Tessel heeft niet zoveel met dat gevreet. Hij loopt achteloos tussen de sprokkelende roedel door met een bal of een stokje in zijn bek...

Zoë zoekt

Wanneer ik ze vanaf de veranda binnenroep, zie ik eerst geen hond, en dan komen ze van twee kanten aanlopen. Links achter de fruitzoekers, midden-rechts de nootverzamelaars. Leve de herfst! Een enkeling komt met gezwinde pas (Tessel, Cato, Zootje), de ander schoorvoetend, nog na-smakkend. De lichaamstaal is overduidelijk: liever aten ze verder, maar de plicht roept...

De aardappelberg van onze buren

Naast ons rijden vrachtwagens af en aan met ontelbaar veel kilo's aardappels. Die worden elk jaar opgeslagen in de enorme schuur naast ons. Zoveel aardappels kan zelfs onze roedel niet verorberen, maar ze zouden het graag proberen. Wanneer we met de honden uitgaan, moeten we erlangs. De riemen staan dan regelmatig strak, want dit is echt te veel verleiding...

De roedel speurt

Vooral Ollie is een echte aardappel-eter. Suikerbieten, daar is hij ook dol op. Het liefst loopt hij dan eerst een tijd verguld met zijn troffee rond, maar dan nemen de meiden 'm in. Dus kiest Ol eieren voor zijn geld: opeten die handel, zo snel mogelijk, voordat de anderen of Pip 'm afpakken!

Tessel likt zijn lippen erbij af...

Voor, naast het huis staat ook nog een appelboom. Wanneer ik met de auto wegga, loop ik erlangs en pluk ik een appeltje voor de dorst, terwijl welke hond er ook met me meegaat in het gras ook een appel opspoort.

Janet geniet van een appeltje

Herfst is heerlijk vindt de roedel; de tuin is een paradijs, een schatkist, want er is van alles te eten! Dat de bladeren van de bomen vallen, de lucht en het kanaal kouder wordt, maakt ze niets uit: ze zwemmen even goed twee keer daags. Met deze overdosis vitamines komen ze de winter wel door.

... aan de verkeerde kant van het hek!