In het zonnetje

Dada aan de wandel

De pups zijn enorm gegroeid en hun wereld groeit met ze mee; in de werpkist zitten ze alleen nog 's nachts. Overdag kunnen ze er wel in, maar daar piekeren ze niet over! Ze bivakeren in de puppykamer en de hal, lekker op vetbedden en met speelgoed. En als de zon het gras verwarmd en drooggemaakt heeft, kunnen ze met goed weer ook een tijdje buiten.

Ons ijsbeertje Quibuz verkent de dogloo

Cato is nog aldoor vlakbij haar kroost. Ze ligt heel tevreden bij ze als ze slapen, en wanneer ze wakker zijn, speelt ze mee. Heel bijzonder, met een groot nest trekt de moeder zich de laatste weken vaker terug. Al die pups zijn samen ook een hele aanslag. Maar met haar trio is alles goed te overzien en ze is gewoon het aller liefste vlakbij ze.

Lazy on a sunny afternoon

De andere honden hebben inmiddels ook uitgebreid kennis gemaakt met de drie van Cato. Rosie, als ervaren moeder, wil ze graag besnuffelen en schoonlikken. Ze zijn niet van haar, maar toch wel heel 'eigen'.

Even vertellen aan mammie!

Baguette is dol op de pups en komt niet wanneer ik haar roep. Veel te leuk! Bibi, 5 maanden oud, zelf nog een pup, moedert ook mee: pup op de rug draaien met haar snuit en poetsen... Haast een echte moeder. Maar dan wordt ze toch wat te enthousiast, toch zelf nog te veel pup. dan wordt ze te onstuimig en moet ze weg van de pups voor hun veiligheid. Maar ow, wat zijn ze leuk, de drie krekels van Caat!

Tante Baguette vertelt een verhaal

De pups reageren heel onstpannen op al die aandacht van de roedel. Leuk, snuffel, hap. Om dan weer kwispelstaartend verder te gaan. De aandachtsspanne is kort, zoals het hoort. Dus druk doende met een speeltje, zijn ze zomaar afgeleid als er een briesje waait, of een hommel langs zoemt. Alles is even leuk!

Vader en moeder van het trio: Sailor en Cato

Ze reageren op alles: als er een motor voorbij rijdt aan de voorkant, gaan hun neusjes de lucht in. Dat ruikt gek. En er waait een blaadje door de lucht: huppel de huppel, eropaf!

... dit vindt Quibuz het lekkerste!

Het zijn 'gewoon' heel erg gezonde en gelukkige pups! En dus tevreden en relaxed. En dus wij ook. Met Cato genieten we van deze bollebozen, de roedel om hen heen doet op gepaste afstand mee. Want Cato houdt ze nog steeds graag voor zichzelf!

... en dan weer lekker slapen in de middagzon

Vader Sailor was vorig weekend op bezoek. Zijn pups vond hij niet heel interessant, moeder Cato des te meer! Hij liep eindeloos achter haar aan door onze tuin, terwijl zij verstoord achterom keek met een blik van "Heb ik stroop aan mijn kont??" Ze vond het niet echt erg, en speelde ook veel met hem, maar toen hij haar bestijgen wilde, was ze ferm en duidelijk: dat hebben we gehad!!

Cato houdt haar pups goed in het vizier

De pups houden van het leven en het allermeeste van hun mams. Als ik met ze praat, komen ze aan draven, want mij kennen ze natuurlijk ook door en door. Ze zijn zo lief, zo stoer en sterk, zo kwetsbaar en knap en klein. Ze zijn een feest!

Wanneer ze 's avonds de werpkist weer in moeten, janken ze onbedaarlijk. Alsof ik ze groot onrecht aan doe. Ze willen niets inleveren van wat ze verworven hebben aan terrein, indrukken, leermomenten. Dat er morgen weer een dag is, willen ze niet van me aannemen. Ze zijn onstuimig en vastberaden...

De foto's hieronder zijn al van twee weken geleden. Ook in het zonnetje, maar wat een verschil!

Het begonnen toen echte hondjes te worden. Nu zijn ze dat, onmiskenbaar!

Moeder en zoon (20 maart)

Tom en Quibuz

Picknick op het gras

Terwijl Cato snuffelt, stelen ze nog een slokje melk

Samen nieuw terrein verkennen

Alles is leuk, maar mammie's melk is het lekkerste!

Slobber...

Ja wij zijn de zusjes

Quibuz zet haar beste beentje voor!

Tom huppelt ook vrolijk door het gras

Dada denkt er het hare van, en dat doet ze vaker

Lieve Catotel!

De drie musketiers: klein maar o zo dapper!

Dada gaat er bij zitten

Quibuz...

Cato en co

No place like home

Cato en haar drie krekels doen het geweldig. Twee weken geleden lagen ze zich nog voornamelijk vol te drinken en te slapen. Inmiddels zijn de oogjes open, ze horen, ze lopen en stoeien!

In het zonnetje

Jongetjes mogen dan trager zijn dan meisjes, in de mensenwereld, maar niet in dit nestje laabs! Doubting Thomas trok telkens weer de kar. Hij had als eerste zijn grote ronde ogen open, stond als eerste als een huis, om vervolgens als een kieviet door de werpkist te wandelen. Dada de Cato zat toen nog wat glazig voor zich uit te kijken met een oogje op een kiertje, en zusje Quibuz zat er precies tussen in.

Dada de Cato heeft alles in de gaten...

Nu lopen ze alle drie stoer rond. Dada de Cato, die we ook wel 'mini-Catotel' noemen, deed het lopen heel relaxed. Ze had gewoon geen haast en wanneer ze in elkaar zakte, vond ze het ook best. Quibuz was wat behendiger en ook serieuzer, dat zag je zo aan haar snoetje. Ze was echt onderweg van A naar Beter, al vanaf haar eerste stapjes...

Uitbuiken

Drie pups zijn het en al lijken ze de eerste twee weken vooral een geheel (slapend, drinkend, genietend van mams' liefde en zorg), toch waren in dit kleine nestje al heel erg snel verschillen en nuances zichtbaar. Drie persoontjes vanaf hun eerste adem.

It's a hard life! (Doubting Thomas met zijn tong uit z'n mond)

Er wordt al lang niet meer alleen geslapen, gedronken, en rond gestruind. De pups zoeken, nu ze kunnen horen en een beetje zien, elkaar en hun mamaatje Caatje steeds meer op. Er wordt gestoeid en geknuffeld, inplaats van naast elkaar gelegen en toevallig op elkaar gestrand.

Sweet dreams voor Quibuz

Niet alleen Cato geeft liefde en zorg aan haar pups, het is nu echt twee richtingverkeer. De pups hangen aan hun moeders neus en oren, kruipen op- en over elkaar heen, bijten en sabbelen op elkaar. Quibuz had een paar dagen terug een grote zuigzoen op haar roze buikje: kennelijk had een van de andere pups haar even verward met een tepel van mams...

Allemaal een beetje moe

De werpkist is inmiddels in alle uithoeken bewandeld en besnuffeld, en soms wordt er gezoogd op het matras op de grond in de zon.

Liefde...

...liefde en poetsen, daarvan heeft Cato veel in huis!

De pups hebben melk in overvloed; met een nest van zeven pups, is het pakken wat je pakken kan, hopen dat je niet van de tepel geduwd wordt, en hard door drinken. Hier is er nadat een borst is leeggedronken, voor iedereen nog een tweede, en dan nog is er bonus!

Tevreden babies en een intens tevreden mams

Soms lekt Cato melk uit de tepels die (nog) niet aangeroerd zijn, doordat de pups de borst ernaast zo goed bewerken. Als alles leeg lijkt, gaan de drie nog even smakkend alle tepels na. Ja, echt op... Quibuz zoogt altijd het allerlangste, heel rustig gaat zij door, terwijl de twee zwartjes al omrollen met hun dikke buikjes. Wat een leven...

Werk aan de winkel!

Cato's Kado

De zusjes Dame Blanche en Dada de Cato

Eindelijk kom ik eraan toe: een blog over het prachtige nestje dat Cato ons geschonken heeft.

Maandag 21 februari is Caat bevallen. Het was haar eerste bevalling, maar ze deed het zo goed, zo beheerst en rustig alsof ze al veel ervaring had.

Sommige moeders moeten eerst wennen aan de pas geboren pups: "Wat is dat?? Dat ruikt naar mij, maar ik ben het niet!?"

Gelukkige moeder Cato met haar Dame Blanche

Niet Cato. Toen de eerste pup, een geel teefje geboren werd, ging Cato direct aan de slag. Likken, navelstreng doorbijten. Ze leek de pup te verwachten en verwelkomde haar met open armen!

Samen

Van mij

De drie pasgeboren pups

Cato had goede persweeën en ook zonder puf-cursus wist ze precies hoe ze ermee om moest gaan.

De tweede pup was een zwart teefje. De zusjes gingen meteen drinken en zo hielpen ze Cato bij de bevalling, want het drinken stimuleert de weeën.

Geen twijfel mogelijk; Doubting Thomas is gelukkig bij zijn mams!

(nog geen 2 uur oud)

Nummer drie was het zwarte reutje. Hij zat flink klem en leek te twijfelen of hij er wel uit wilde komen. Daar heeft hij zijn naam aan te danken.

1 dag oud, 1 dag moeder

Cato was moe van de bevalling, maar zo tevreden. Terwijl zij in een diepe slaap verzonken was toen de weeën voorbij waren, lagen haar drie kleintjes tevreden geluidjes makend aan haar borst.

Dada de Cato, 1 dag oud

Iedere geboorte is een wonder, en elke keer is het weer spannend. De eerste bevalling van een teef is extra bijzonder, want met haar pups wordt een nieuwe moeder geboren. Elke moeder is anders, het is een hernieuwde kennismaking met je teef, ook al ken je haar al door en door.

6 dagen oud

Cato herstelde vliegensvlug van de bevalling. Twee dagen erna, toen ik een ommetje met haar maakte, had ze een aardappel gevonden op het land. De smeet ze me voor de voeten terwijl ze me kwispelend verwachtingsvol aankeek. Ik moest gooien! Ze wilde apporteren, en dat deed ze in flinke draf.

Dame Blanche, bijna 1 week oud

Na drie dagen liep ze weer mee met de roedel. Eerst ommetjes van een kwartier, maar al snel langer. Bij thuiskomst staat ze dan met haar neus voor de deur van de puppiekamer, geduldig maar toch met iets haastigs over zich. "De babies, ik moet naar mijn babies!" Ze heeft een missie. Dan gaat ze direct de werpkist in. Eerst even iedereen afsnuffelen; zijn ze er alle drie? Dan voorzichtig gaan liggen tussen haar kroost, en voeden.

Tevreden in Dromenland

Dat voeden doet ze heel nauwgezet en zorgzaam. De pups worden ook grondig gepoetst. Er is genoeg melk en met z'n drietjes hebben ze ook tepels te over. Ze drinken zich dan ook goed vol en rollen dan tevreden van de tepel af, vaak op hun ruggetjes, tongetjes een klein stukje uit hun bekkies.

Drie op een rij

Cato is dan wel een goede voedster, haar pups komen niets te kort en de zwartjes hebben steevast witte melkmuiltjes. Maar mammie zelf wilde de eerste tien dagen zelf niet van eten weten.

Dat is uitzonderlijk en niet wenselijk; om de melkproduktie op gang te houden, moet er natuurlijk wel flink gegeten worden. En van een bevalling moet de moeder aansterken. De meeste moeders eten met smaak volop en als laab ben je natuurlijk extra blij met de extra porties die jonge moeders krijgen...

Maar Catotel dus niet.

Drinken, dat is serious business

Cato is een bijzonder kind, dat blijkt weer eens te meer! Vers vlees, gekookte kipfilet, een runderlap in z'n eigen bouillon... Cato keer er even naar, snuffelde wat, en wendde haar hoofd af. Als ik iets in haar bek stopte, spuugde ze het theatraal uit...

Het was om hopeloos van te worden! Honden snacks die ze anders heerlijk vindt, konden haar nu niet bekoren. Alleen gedroogde kipfilet ging er nog in, met een beetje tegenzin. Maar ja, daar kan een laab toch niet op leven, en zeker een zogende laab niet!

Gelukkig had ze veel melk en maar drie pups, dus de babies hadden nergens last van.

Cato en haar D-nest

Ik hoopte dat Cato van de flinke wandelingen wat meer trek zou krijgen, maar ook dat niet.

Het was lastig en het baarde me wel wat zorgen, al leek ze verder prima in haar doen.

Gelukkig is de eetlust nu bijna als vanouds!

Tis bloedje heet hier in de werpkist!

De pups, die bij de geboorte tussen de 450 en 470 gram wogen, wegen nu, twee weken later, iets meer of iets minder dan 1700 gram. Een top prestatie!

Dit weekend zijn de oogjes open gegaan. Eerst een klein kiertje, dan een half oogje, en nu hebben Dame Blanche en Doubting Thomas hun oogjes zo goed als open. Kleine zwarte kraaloogjes glinsteren in hun snoetjes. Dada de Cato, het zwarte teefje, doet het rustig aan; twee kiertjes vindt ze voorlopig wel genoeg. Alles op z'n tijd.

De eerste twee weken is het slapen en drinken, drinken, drinken

14 dagen oud en flink gegroeid!

De meest kwetsbare weken zitten er nu bijna op. De zon schijnt in de puppiekamer en de pups maken tevreden geluidjes, terwijl moeder Cato zachtjes snurkt in haar slaap. Zó is het leven prachtig!

Sailor (Yorkshire Man of JBA), trotse vader van dit nest