Tuesday 26 April 2011

Trio going Solo


Laatste dag als trio op hun geboortegrond

De eerste fase van hun leven zit er op; Cato's pups zijn uitgevlogen. Sterk en groot genoeg en vol vertrouwen zijn ze begonnen aan hun eigen wegen. Maar net als alle andere pups, verdwijnen ze nooit. Niet uit ons hart, niet uit ons geheugen, niet uit ons leven. Gelukkig!
Ik heb weer ontzettend veel van en met moeder Cato en haar trio, het wishstone D-nest, geleerd. En genoten, gelachen, Geleefd hebben we samen, 8 intense weken lang! Of liever, kort.

Cato en haar oudste dochter Quibuz zetten een boompje op

Want de 8 weken van geboorte tot uitzwaaien gaan sneller dan welke andere twee maanden ook. Het is zo'n intensieve tijd, de nesttijd en de dagen vlak voor de geboorte. Van een nestje worden het in steeds rapper tempo individuen, verschillende karakters met overeenkomsten en eigenheden. Cato werd voor het eerst moeder, en daarmee kwam een tot nog toe onaangeroerde kant van haar tot leven. We zijn een hecht team, moeder en ik, steeds paraat voor de kinderen.

Quibuz neemt alles in de tuin nog eens goed in zich op

Niet alleen het zichtbare, tastbare gaat snel; het verdubbelen van gewicht in een ruime week, en daarna nog vaak. Van slapen en drinken naar staan, zitten, lopen, oogjes open, horen en spelen... Maar de ontwikkeling van hun karakters, het uit de verf komen van personen, dat kan je haast niet bevatten, zo snel gaat het. Ze worden geboren en zijn een nestje. Maar het zijn dan 'zomaar' opeens weer elk verschillende personen van wie je houdt en over wie je uren kan praten.

Bijna klaar voor vertrek

Wishstone's D-nest; Dame Blanche, Dada de Cato en Doubting Thomas, hebben zich ontwikkeld tot Quibuz, Kyra en Tom. Drie wezens met mensen families die al weken naar hen uitkeken. Cato is de eerste moeder die ik heb gehad die naar haar pup ging zoeken toen de eerste vertokken was. Zacht piepend, hoofd in de lege Dogloo, erachter kijkend, snuffelend achter en in de mand, in de tuin. Wanneer het er 'maar' 3 pups zijn, laat elk individu waarschijnlijk een extra duidelijke leegte achter. Zeker wanneer je een moeder bent van Cato's kaliber... Quibuz is nu eenmaal geen Kyra en Kyra geen Tom, en meer 'smaken' om je aandacht over te verdelen zijn er niet.

Tom in de tobbe, onder Bibi's toezicht

De pups zijn goed vertrokken en in hun thuizen goed begonnen aan hun nieuwe leven. Wij missen ze, maar met een gelukkige en trotse en brede glimlach denken we aan ze, thuis waar ze horen. Onze kanjers, Cato's kanjers! Schatten zijn het, en belhamels!!

Tom: zo stoer van buiten, zo aanhankelijk van binnen...

Dat laatste bleek het meest duidelijk uit hun actie op de laatste gezamelijke dag hier. Ik was even snel een boodschap gaan doen. Kwam terug en begon al op het tuinpad te praten tegen de pups. Die even in de hal zaten terwijl ik weg was. Blij en opgewonden stonden ze tegen de binnenkant van de voordeur op (met groot raam). De sleutel omgedraaid en terwijl ik naar binnen verwacht te kunnen stappen, blijft de voordeur dicht...

Kyra en Ollie nemen afscheid

De pups hebben het huis gekraakt! De veiligheidsklink onderaan de binnenkant van de voordeur hebben de spelende pups omlaag geduwd... Natuurlijk heb ik achterdeur en ramen zelf hermetisch gesloten... Door mijn gepraat en geloop rondom het huis, klinkt er uit verschillende hoeken van onze woning geblaf terwijl de pups piepen. Want dit is niet als anders.

Kyra op haar afscheidsrondje door de tuin

Net als ik besluit dat er maar een raam ingegooid moet worden, terwijl ik wederom voor onze voordeur sta en naar mijn drie schatten kijk die niet begrijpen waarom ik nou niet binnenkom, probeer ik tegen beter weten in nog een laatste keer om de deur te openen. De pups hebben met hun gespring tegen de deur de klink aan de onderkant nu net het duwtje gegeven dat mij entree geeft tot mijn eigen huis. Hoeraaa! Dit was hun afscheids-act!

Lieve Cato, haar eerste moederschap zit er haast op

Het welkom is overweldigend als altijd. Ze zijn zo aanhankelijk en gezellig! Quibuz kijkt me even aan met haar onderzoekende snoetje, Tom zet zijn enorme voorpoten tegen mijn gezicht en Kyra hobbelt er tussendoor. Ik ben thuis en de andere honden voelen ook dat alles weer goed is.

Deze 3 kinderen kennen hun naam en... luisteren meestal!

Ik kom steeds meer thuis, door en met onze honden, de blijvers en de pups die uitvliegen. Ze hebben continuiteit, vertrouwen, en liefde nodig, en ze geven het mij. Zij groeien, en ik met hen, door hen.

Blije pup Kyra

Dank je wel lieve Cato, voor het mooiste kado dat jij me hebt gegeven; je vertrouwen, het delen van je kinderen met mij, en voor dit avontuur samen.
Quibuz, Kyra en Tom, you left een big footprint on my mind, heart and soul. And... on our wall!

Graffiti op onze muur van Cato's trio, april 2011

Wednesday 13 April 2011

Out on the weekend



"Zie ik er net zo gek uit als jij??"
onze 'black&tan' laabs helpen in de tuin

Tom haalt het onderste uit de kan...

Quibuz in draf

... en nog eens

Kyra kijkt bedenkelijk...

Moment van inkeer

De zusjes hebben een onder onsje

...dat kan er heftig aan toe gaan!

...maar het duurt nooit lang.

Baguette bespreekt de tactiek met haar team

Cato zoogt

Cato moedert

Cato verzorgt

Cato geniet!

Moeders en kids samen aan de wandel

Kordate Tom

Dit is een bijzonder leuk strootje! (Tom)

Kyra doet een plasje zonder haar buit te laten vallen

Quibuz kan je niets wijsmaken!

Droopy Eyes Kyra

Er is altijd wat te doen! (Tom en op de achtergrond Kyra)

Quibuz bijt op een houtje

Wij zijn een team...

...een sterk team!

Sunday 3 April 2011

Vadertje en Moedertje

Vader Sailor is op bezoek!

Vorig weekend kwam Sailor weer langs. Het weekend ervoor mocht hij van Cato nog niet te dicht bij de pups komen, maar nu waren we een week verder en kon ze het wel hebben.
Sail was nog steeds niet enorm geïnteresseerd in zijn kinderen en nog steeds des te meer in moeder Cato. Maar hij bezocht het rennetje met de pups en al hun speelgoed wel. Vooral dat speelgoed kon hem boeien!

Samen het huishouden runnen valt niet mee...

Het liefste was hij er met een balletje vandoor gegaan. Maar ja, hij moest zich ook even van zijn goede vader-kant laten zien. Dus lummelde hij een beetje mee met Cato en de kids.

Het komt allemaal toch vooral op moeder Cato aan

Even probeerde een pup of Sail ook melk had. Daar schrok Sail een beetje van. Maar nee. Er gaat niets boven moeders; zeker niet voor pups! Als een soort van zwerm komen ze op haar af, lopen ze met haar mee, terwijl haar tepels in hun bekkies zitten.

Zo gaat het altijd; iedereen wil wat van mama, ook papa

Een boel gesmak en geschuifel komt er inmiddels aan te pas, vooral wanneer Cato haar hoofd even niet naar zogen heeft staan; als de pups willen drinken , laten ze zich desnoods 'voortsleuren' aan haar borst...

Cato en Sailor

Echt lastig wordt het voor Cato, als Sail dan ook nog 'de hots' voor haar krijgt en piepend aan haar behind snuffelt...

Tom met stok

Die moedermelk is allang niet meer nodig en er wordt goed gegeten van de brokjes, macaroni en het vlees. Maar er gaat niets boven warme melk van mammie natuurlijk. En hoewel Cato een heel kordate tante is, is ze tot nog toe grenzeloos lief en accepterend naar haar pups. Ook al hebben ze een mond vol tanden en een stevig gewicht. Ze is een echte labrador-moeder; erg zacht naar haar pups en te goed.

Nee hoor, zo kijk ik altijd...

Ze is ook gewoon stapel dol op ze, en zo trots als een pauw! Voor het slapen gaan, springt Caat altijd nog even in de werpkist. Dan zoogt ze haar kleintjes en daarna klimt ze zelf op de bank in de puppykamer. Vlakbij haar kroost, maar niet meer tussen hen in.

Kyra gaat vastberaden recht op haar doel af

Door het mooie weer kennen ze behalve ons huis nu ook delen van de tuin op hun duimpje. Als ze voor het eerst op nieuw terrein komen, of het nu in huis is of buiten, wordt er grondig sporen onderzoek gedaan. Opeens is dat klaar en kan het spel beginnen. Of wordt er een plekje gezocht om te slapen.

... Net lag Quibuz nog bovenop

Van al het speelgoed zijn broertjes en zusjes toch het aller aller leukste. Ze rollen door het zand en het gras en er kan klagelijk gepiept en gejammerd worden. Maar dat laatste mag de pret niet drukken. En er wordt trouwens ook veel geknuffeld, want ze zijn elkaars lievelingskussen.

Catotel relaxt

Als ze slapen, liggen ze meestal op een hoopje. Soms ook even niet, maar meestal staat degene die apart ligt, halverwege zijn/haar slaapje op om tegen de andere twee aan weer verder te slapen.

Het trio rust

Sinds twee nachten slapen ze 's nachts in de bench (nu nog met z'n drietjes bij elkaar). Cato slaapt nu weer in de woonkamer bij Tessel en Jazz. De eerste nacht was erg onwennig, meer nog voor moeder dan voor de pups. Die hadden elkaar, net als anders. Alleen die bench was niets gedaan, natuurlijk. Maar Cato liep duidelijk met haar ziel onder de arm. Lieve Catotel!
De pups vliegen over een week langzaam uit, dus het is echt tijd om ze te wennen aan de bench. Nooit eerder had een moeder bij ons er moeite mee de pups wat meer los te laten bij de leeftijd van 7 weken. Maar ja, dit is en een bijzondere moeder, en er zijn 'maar' 3 pups; weinig lasten, voor Cato zowel als voor mij. Dus eh... ze blijven nog een maandje, de kids van Caat!... (just kiddin').

Lekker gek doen met mammie

Saturday 2 April 2011

Caatje Mamaatje


Entertaining the kids

Met de chipper had Cato geen probleem, totdat die haar 'chip-lezer' op haar richtte, en daarmee ook op haar pups. Ze gaf geen kik, mamaatje Caatje, maar haar blik sprak boekdelen; 'hier moet ik niets van hebben'.
De kinderen werden gechipt en Cato likte het ontsmettingsmiddel grondig van haar babies want dat rook niet kosher.

Cato op haar plek: temidden van haar kinderen

Verder verlopen de dagen voor moeder en pups zorgeloos en gelukkig. Behalve puppiekamer en de hal, zijn ook de keuken en woonkamer verkend en bekend terrein. Ze lopen hier opgewekt door het huis, tussen enkele grote laabs door. Alsof het nooit anders geweest is! Met drie pups gaat dat prima.

Entertaining mommy

Het zijn boefjes, de schatten! Ze willen juist daar zijn, waar het niet mijn bedoeling is. Ze slepen met knuffels, ballen, kongen en kleedjes. En trippelen zonder schroom de bench van Ollie in wanneer die even onbemand is. Want daarin liggen veel leuke dingen.
Wanneer ik ze wil 'vangen', rennen ze met een parmantige tred de andere kant op. Cato ziet het goedkeurend aan. Ze hoeft de kudde lang niet altijd te hoeden, ze begeleidt ze vaak, met een zachte blik in haar ogen en haar tongetje net iets uit haar bek. Cato is meestal een gedecideerde dame, maar ze is ook ons 'loddertje'.

Quibuz vraagt mammie om advies

Caat is gewoon de allergrootste fan van de drie musketiers. Momenteel zijn haar pups haar wereld, haar universum. Dat, en wandelen, en zwemmen in het kanaal, en af en toe even socializen met de roedel. En snacks, en eten en onze knuffels. Meer heeft ze niet nodig. Maar toch bovenal haar pups!

Quibuz, diva in de dop

De drie zijn erg grappig, zoals ze stoeien met elkaar, of innig verstrengeld met een olifant knuffel over het kleed rollen. Slapen en snurken blijft ook een feestje.
Plasjes en poepen doen ze natuurlijk altijd op het vetbed en zelden op de tegels. Slapen daarentegen juist bij voorkeur op de tegelvloer en het terras. Kleedjes en bedjes zijn voor de sanitaire stops, niet om op te pitten... Maar waar heb ik het over, ze zijn nog geen 6 weken oud.

Stoeien

Cato is dan een zeer toegewijde moeder, de uitwerpselen van haar babies ruimt ze gedecideerd niet meer op. Daar ben ik voor. Ze nemen nog wel slokjes melk, ze hangen door de dag heen geregeld uitvoerig aan de borst, maar veel melk heeft ze niet meer. Die ontlasting heeft niet genoeg meer met haar te maken; die verantwoordelijkheid is gedelegeerd.

Spelen is leren

Gisteren was ik even weg, en toen ik thuis kwam lag Cato met Quibuz aan de andere kant van het hekje in de hal. Daar waar de pups niet bedoeld waren. Quibus had zich over de omheining weten te werken, en Cato was met haar meegegaan, als zorgzame moeder. Dat is Cato; je kan de zaken ook echt aan haar over laten. Ze raakt niet in paniek, ze laat de pup niet aan haar lot over. Ze grijpt in en doet dat goed.

That lovin' feelin'

Vanmorgen toen ik beneden kwam, had Quibuz de werpkist ook weten te ontvluchten. Ze vinden het helemaal niets meer, sinds ze overdag erbuiten toeven. De werpkist is voor babies, en zij zijn dat niet. Quibuz zeker niet. Quibuz is een lady en ze weet wat ze wel en niet wil. Van wie zou ze dat nou hebben...

Slapen is een vast onderdeel van het programma!

Drie is een klein nest, maar groot genoeg om met en van elkaar te leren, van elkaar te genieten en bij elkaar te schuilen. En voor ons is drie net zo goed 100% als een groot nest, dat merken we echt. Ze vullen m'n hele hart en m'n dagen, hoeveel of weinig het er ook zijn!

We doen alles met overgave, ook snurken

Samen als je samen wil zijn, en er is ook ruimte om je af te zonderen. want soms zoeken ze rust en ruimte voor zichzelf alleen. Voor even, dan.

Tommie gevloerd...

En Cato is er altijd bij als 4e 'man'. Om mee te spelen, knuffen, stoeien, filosoferen over het leven en de zin daarvan. Caat is er altijd bij, of er nu geslapen wordt, of druk geravot.

Sisters sharing a nap

Samen. Samen worden ze steeds sterker, slimmer, sneller, rustiger. Samen eten ze, samen slapen ze, spelen ze. Zo zijn ze steeds beter opgewassen tegen een leven zonder elkaar en hun mams. Maar nog even niet! We hebben elkaar nu nog veel te sterk nodig!