Cherries on the Cake

Nog even allemaal samen; mijn pups en ik

De afgelopen week hebben we nog even heel erg genoten van elkaar. Het einde van de nesttijd is in zicht. Cato, de pups onderling, de roedel en wij hebben de pups klaargestoomd voor hun nieuwe leven in hun eigen roedel. 

Het mooie weer was de cherry on the cake. Al was het wel errug warm, maar onze 'dompeltobbe' en het zwembadje zorgden voor verkoeling voor de kleintjes. De rest zocht verkoeling in het kanaal. Lange dagen met lome middagen; het tropenrooster @ Wishstone.

 Bieb en 'haar' puppies

Maar naast het water er zijn meer koele plekjes. Het zand in de ren, bijvoorbeeld. Samen met Plato en Bibi hebben de pups flinke kuilen gegraven, waar ze vervolgens lekker in kropen.

 Tropen rooster

Cato's krekels waren niet vooruit te branden! Rondje door de tuin om even te poepen en plassen, iets wat ze anders erg leuk vinden?? Ze piekeren er niet over, kijken me met hun fluwelen oogopslag nadenkend aan. En verroeren zich niet. Maakt niets uit of ik zing, roep, gek doe. Gewoon niet...

 Bespiegelingen rond de waterbak

Het eten ging ook minder overdag, en geef ze eens ongelijk, in die hitte. Gelukkig zitten ze goed in hun vlees en lekkere snackjes gingen er nog in.

 Plato en Joris kijken toe hoe moeder Cato haar pups in het gareel houdt

Tegen een uur of 6, begon er weer beweging in de pups te komen. Konden ze eindelijk weer stoeien, over elkaar heen buitelen, luid blaffend elkaar op de hielen zitten. Opeens hadden ze dan allemaal weer praatjes. Daarna kwam te gezonde trek vanzelf ook weer terug.

 Ons zwembadje! (Met Baguette, Cato, Bibi en Plato)

Het badje vinden de pups geweldig. Lekker erin staan en tegelijk water drinken. Baguette vond de blauwe schelp ook heel interessant. Ze is er op 3 verschillende manieren in gaan liggen. Goedgekeurd.

 Nooit te warm voor Cato's warme melk...

Cato, nog altijd zorgzame mams, houdt wanneer er iets nieuws aan de orde is, altijd zorgvuldig in de gaten wat er gebeurt. Ontspannen, vol vertrouwen maar toch oplettend, tongetje een beetje uit haar bek, staat zij temidden van de zwerm pups en kijkt toe.

Als haringen in een tonnetje!

Cato is gewoon nog steeds erg met haar pups begaan. Ze heeft er veel lol in, is graag temidden van haar kroost. Al wordt ze er wel eens moe van dat ze soms vooral in haar boezem geinteresseerd zijn. Gelukkig wordt die preoccupatie van de pups wel steeds minder (er is ook weinig melk meer...)

Maar van Cato hoeven haar kinderen nog niet te verhuizen, hoor!

 Meditatief moment met Plato

De pups hebben meer fans, Plato en Bieb met stip nog steeds vlak onder Cato. Dat er in hun oren, lippen, wangen, poten, staarten en zelfs Plato's ballen gehapt wordt, nemen ze voor lief! (Plato vloog wel gillend een halve meter de lucht in...) Maar even later ligt hij weer met al zijn poten de lucht in terwijl zijn kleine half broertjes en -zusjes hem beklimmen.

 Corvee vergadering in de beukenhaag met Baguette

En Baguette zorgt ook voor vertier. Beetje rennen, beetje duwen tegen de snuitjes, beetje uitdagen. Ze heeft altijd iets in haar bek, en rent daarmee door de zwarte menigte, die haar op de hielen volgt. Party!

 Te warm voor enige vorm van actie

Terwijl de pups in zelf gegraven kuilen de hitte doorstaan met Bibi en Cato, verkiest het overgrote deel van de roedel de koele tegels van de bijkeuken boven de tuin om siesta te houden.

Loom op de tegelvloer verzameld...

Maar hittegolf of niet, er moet ook gewerkt worden; nu de pups gaan uitvliegen, is het weer tijd voor een uitstapje met degene die vertrekken gaat. Samen naar Zuidlaren bijvoorbeeld. Autoritje, even showen in wat winkeltjes, knuffelen. Wennen aan alles wat er te zien te horen en te ruiken is. Spannend vinden ze het niet echt. Maar overweldigend zijn alle nieuwe indrukken wel en ze zijn soms wel op hun qui vive. Het is ook weer allemaal nieuw. Knappe kleine babies!

 Ik word aan het lijntje gehouden...

Opeens zijn ze dan weer zo klein, zo zonder achterban, zonder het decor van ons huis en tuin. Het zijn rituele uitstapjes. Goed voor de pup, goed voor mij. Nog even een op een. En ik zie en voel wat ik al lang weet: ze zijn klaar voor Fase II. Hun verhuizing naar hun mensen, hun roedel voor het leven.

Hoezo spannend, eerste keer mee naar de 'grote' stad?!

Ze slapen de laatste nacht(jes) alleen in de bench, om te wennen. Wel in dezelfde ruimte met hun broertjes en zusjes, maar toch alleen. Zodat het straks thuis, waar alles nieuw is, al vertrouwd is in een bench alleen. Ze doen het zonder enig probleem, al zolang geslapen in die bench met z'n drietjes, dat dit volgende stapje niet zo groot is.

Knappe koters zijn het. Trots en gelukkig voel ik me, met deze diertjes die 9 weken geleden nog niet geboren waren, 18 weken geleden nog helemaal niet bestonden. Wonders zijn het.

Aan elke nesttijd komt een eind, en dat is ook goed. De pups zijn er klaar voor, en hun mensen ook. Die leven al weken, soms maanden toe naar het moment dat nu aanbreekt: samen naar huis met hun pup. Samen beginnen aan een leven met die pup voor altijd bij hen. Het is mooi, het is goed. En altijd is dat afscheid ook een beetje bitterzoet. De lach en de traan zitten soms dichtbij elkaar.
Het is een voorrecht om dit avontuur van dekking tot uitzwaaien mee te maken, en weer. Veel cherries on the cake.

(P)update...

Mand upside-down; door de pups zelf verzonnen

Al 2,5 weken geen blog. Terwijl er zoveel gebeurt, elke dag. De kleintjes zijn alweer zoveel groter (en 3kg zwaarder!!) dan het vorige blog... Waar moet ik beginnen? We hebben het gewoon heel druk. Druk met leuke dingen en de onvermijdelijke zaken die aan de leuke dingen vastzitten (poetsen, poetsen...) 

Er is geen plaats meer in de herberg; dan maar ervoor...

Elke dag beleven we samen avonturen, de pups, de roedel en ik. De pups en de roedel zijn inmiddels helemaal vermengd. Op zomerdagen bivakkeren we buiten, en tijdens de vele regendagen verhuisden we meerdere keren per dag van buiten naar binnen. Dat is steeds een volksverhuizing, met 9 kleintjes!

Dol op het IKEA-krukje (buiten)

Binnen is natuurlijk lang zo leuk niet!! Geen gras, zand en stenen, geen briesje waarop blaadjes gedragen worden, geen vlinders, vogels en ook veel minder ruimte.

Buiten is hun lievelingsplek de ren met gras, ze hebben hun kamp tussen de stenen in het zand opgeslagen. Bibi heeft een enorme kuil gegraven achter de beuken haag. Daar zit ze 'op kamers' (ze is er erg trots op!), en de kleine half-broertjes en zusjes komen er graag op bezoek.

Dol op het IKEA-krukje (binnen)

Bieb heeft zich ontpopt tot een perfecte 'au pair', grote zus, stand-in moeder. Ze ligt tussen de koters in de hal, speelt met ze, laat ze geduldig tegen zich aan slapen. Zelfs het zoeken naar melk laat ze over zich heen komen, al heeft haar gespierde strakke borst niets van dien aard te bieden.

Privacy is een schaars goed in een nest van 9...

Cato heeft Bibi helemaal geaccepteerd als nanny. En ook Plato 'moedert' mee. Ze buitelen over hem heen wanneer hij in de ren ligt met ze. Bijten in zijn grote hoofd en wangen, allemaal best. Totdat ze in zijn ballen bijten, dan springt hij gillend op, als door de bliksem getroffen!

Cato zoogt nog een slokje voor we naar bed gaan, 

Bieb houdt moeder en pups gezelschap

vlnr Baguette, Cato en Bibi met pups

Baguette vindt de pups leuk. Precies dat is het. Ze vindt ze leuk, grappig. Ze daagt ze uit, soms door haar poot op hun hoofd of rug te zetten. Gelukkig is Baguette een veertje en zijn de pups stevig.

Grappig om te zien hoe anders Baguette is met pups van anderen dan zichzelf; als moeder is ze super zorgzaam en voorzichtig. Maar ook zij geniet ook erg van tussen de koters liggen in het zand.

Bibi op kamers

Gelukkig zijn er in de roedel ook honden die niet gecharmeerd zijn van die kleine beertjes met hun scherpe tandjes en ontdekkingsdrift. Tessel grom en Ollie grommen duidelijk naar ze, en Jazz kiest vaak het hazepad, of probeert ze ook weg te jagen met een brom. De pups zijn er meestal weinig van onder de indruk. Een enkele keer laat een kleintje zich op de grond vallen, 'ik geef me over, sorry sorry!' Dan probeert die achterwaards weg te kruipen, het gezicht afgewend van de waarschuwende hond. Heel goed, want dit moeten ze ook leren: niet iedereen vindt je leuk en je moet de etiquette kennen. Je gaat al bijna de grote wereld in, better be prepared!

Ons Louis-bloed verzamelt: Plato, Bibi en het G-nest

We are family!

Van Plato, Bibi, Baguette en moeder Cato zullen ze deze noodzakelijke lessen niet leren. Ook daarom is een roedel zo belangrijk. Cato wil nog steeds vreselijk graag bij haar pups zijn. Verzorgen en voeden hoeft steeds minder, ze zijn nu bijna 7 weken. Maar spelen en knuffelen, daar krijgt een goede moeder geen genoeg van. Wanneer je kinderen dan elke keer als een zwarte zwerm op je borsten aan stevenen, met hun scherpe tandjes en ruim 6 kg per stuk, is dat andere koek. Lieve Cato neemt het op de koop toe, ze gromt, en soms echt heel vervaarlijk, maar haar staart kwispelt daarbij non stop. Geen duidelijke boodschap voor de pups, die zich er dan ook niets van aantrekken en sowieso de geur van mams en haar melk niet kunnen noch willen weerstaan. Gelukkig zijn er ook een paar momenten per dag dat moeder en kroost van elkaar genieten zonder dat er aan de tepels gehangen wordt.

                                      

Siesta met halfbroer Plato

De kleintjes zijn al helemaal bench getraind 's nachts. Grote knapperds zijn het! Per 3 slapen ze alweer een hele tijd in de bench. Die is, wanneer wij de kleintjes er 's morgens om 6 uur uithalen, schoon en droog, elke nacht weer! Ze gaan ook meteen liggen pitten wanneer ik het deurtje dicht doe: BOINK! daar stort er weer een ter aarde; in de bench ga je gewoon lekker tukken! Tevreden na weer een fijne dag met elkaar ronken ze de nacht door (ze kunnen enorm snurken!)

Waar zouden ze het over hebben?

(Plato en pups)

's Morgens is er dan hoge nood! Op het gras gaan ze allemaal tegelijk plassen, de meisjes hurkend, de jongens knielend. Al die toch nog zo kleine zwarte knappers in het gras. Hele lange plassen zijn dat! Eventjes een rondje rennen en dan weer synchroon poepen. Dan op naar het ontbijt, de meest favoriete maaltijd van de dag (op Cato's melk na, dan).

Een goede start is het halve werk. Logisch dat de dag hierna niet meer stuk kan!

Hier hebben we elkaar al minstens een half uur niet gezien, minstens!

The Outdoor Life

 Wishstone's afdeling exploratie 

Met het mooie weer genieten de pups van de tuin. En de tuin heft zoveel nieuws te bieden! Zand, gras, speelgoed, de tractor van de boer die lawaai maakt naast ons, de roedel. En: familie en vrienden, zowel dogs als people.

Pret voor twee

Baguette is dol op de pups, ze komt graag even babysitten of buurten. Bibi is de beste stand in voor Cato en haar pups: lief, zacht, speels en zorgzaam. Ze wil de hele dag wel tussen de zwarte kleintjes liggen.

Baguette: "Wat ben jij nou aan het doen, kleine zus???"

Bibi: "Nou gewoon, beetje zogen, ze hebben trek!"

Cato in spreidstand...

Cato kan Bibi's au pair qualiteiten wel waarderen, ze wordt zelf zowat aangevallen door haar negen kinderen wanneer ze haar snoet vertoont. MELK! Mammie! Even lekker quality time met haar babies krijgt ze soms helemaal niet; dan willen de kleintjes maar 1 ding, en Caat wil zoveel meer!

Negen bekkies vol scherpe tandjes, 18 voorpootjes die dwingend haar borsten bewerken... Terwijl ze wil spelen en knuffelen met haar kroost.

Lekker liggen in het warme zand

Gelukkig kan dat op ander momenten opeens weer wel. Dan happen ze in mams, slaan met hun voorpootjes naar haar bek, kruipen dichtbij haar en kijken erg tevreden.

We liggen graag ergens onder...

Zichzelf vermaken kan Cato's kroost ook heel goed. Stoeien met elkaar of de speeltjes, samen dutten of op elkaar's staarten en oren jacht. Er is zoveel te beleven!

Choco en Go Getter

En dan hebben we het nog niet over het bezoek! Buiten onze roedel, die ze nu wel kennen, hebben goed bevriende labradors inmiddels de pups bezocht. Choco, jaren geleden ook moeder van 2 nestjes, wil het liefste weer! Zachtjes opgewonden piepend loopt ze door het rennetje. Alle pups worden een voor een besnuffeld. Choco glimt van geluk! Cato vindt deze explosie van moeder gevoelens maar zo-zo: "Het zijn wel mijn pups, dus houd je ff in!" lijkt haar blik en body language te zeggen. Logisch, natuurlijk!

We willen allemaal een beetje delen met Cato.

Zoveel liefs en moois om van te houden.

Maar we hebben ook heel veel lol gewoon met elkaar!

De hitte zorgde voor rustige dagen; veel slapen en dutten, pas rond een uur of 5 werden de pups echt levendig en kwam het hele stelletje in de benen. Eten wilden ze in de warmte ook niet veel. Tropen rooster was het.

Ontbijt rond zevenen; dat ging er nog wel in.

Bibi en soulmate/halfzus Izzi

De roedel lag ook loom in het zand of op het terras. Alleen Bieb en Izz wisten van gekheid niet waar ze het zoeken moesten; zoo blij om elkaar weer te zien! Rondjes rennen, rennen, rennen. Om daarna samen in het zand te ploffen. De rest van de roedel keek toe. Plato wilde ook graag meedoen, maar hij snapte niet wat ze nou aan het doen waren, die twee gekke meiden. Ook Sim keek verlangend toe, en haakte af: hier kom je niet tussen...

Plannetje smeden...

Gelukkig hebben we met elkaar nog een heleboel tijd om te verkennen en te veroveren, te slapen en te smeden aan nieuwe plannen. De dagen zijn lang en wij gaan ervan genieten, allemaal samen!

Onder leiding van Cato wordt er een avond wandeling gemaakt

Life is a Picknick

Plato en zijn (half)broertje Gargantua

Zomernestjes zijn extra heerlijk, omdat de pups zoveel meer aan indrukken meekrijgen. De tractor van de boer naast ons, de tegels, het gras, het zand, de paardjes die voorbij geklakkerd komen, de zingende vogels, de wind in je oren, een luie vlieg en de hele roedel vlakbij...

Quality time for two

Cato's pups kijken daar niet van op. Heel gewoon. Wanneer ze wel gaan piepen? Als mammie eens even niet in het rennetje is, maar er vlak langs loopt. Ze ruiken haar. Ze roepen om moeder en melk! Terwijl ze niets tekort komen. Ze liggen lekker op hun ruggetjes te snurken, dikke volle buikjes in de lucht. In de dogloo of in de zelfgemaakte tent (niet in de zon!) of in een vergeten hoekje. 

Sometimes it's a tough job...

De dag doorloopt de uren, de pups slapen, eten, spelen en knuffen met mams. Bibi, hun grote (half)zus komt op bezoek, gaat bij ze liggen, doet haar achterpoot omhoog uit instinct. Ze heeft geen melk, maar anders mochten de kleintjes drinken! Baguette huppelt lichtvoetig door het kampement van de pups. Tessel komt voorzichtig kijken en Rosie liefkoost de kleine Catotels. We are family, or friends; the same thing, really.

 Quality time for two

Het is dat er veel wassen moeten gedaan, papjes gemaakt, extra maaltijden voor Cato bereid en natuurlijk de gewone wandelingen en ontbijten en diners, anders kon ik er de hele dag wel bijzitten. Gelukkig blijft daar veel tijd voor over. De pups kennen me, zodra ik tegen ze praat of voor ze zing, worden ze wakker, draaien al die 9 koppies naar links en naar rechts, worden er sprongetjes en huppeltjes gemaakt totdat ze door hebben waar ik ben. Mijn team. Mijn schatten.

 Voor het eerst in de ren

Gisteravond gingen Cato en co voor het eerst in de ren. Eerst even acclimatiseren, toen lekker rennen door het (voor die kleintjes!) hoge gras. Totaal onbevangen en blij. Cato keek wat zorgelijk, hield iedereen in de gaten, maar leek ook te beseffen dat het goed was.

 Green as grass!

 Picknick

Nog even een picknick in the fields, een beetje liggen een beetje rennen een beetje ontdekken. En toen lekker graven in de kuilen die de groten gemaakt hebben. Daar liggen ze graag in, overdag. De pups snappen helemaal hoe lekker dat is. En hoe interessant. Maar ja, hoe kunnen ze met een geoloog als baas ook niet van aarde houden...

Graven in drentse bodem