Wednesday 4 December 2013

De deur uit!

Lopend buffet

Zaterdag gingen de J pups voor het eerst naar buiten. Het was niet koud en het zonnetje scheen. Geweldig interessant, natuurlijk. Blaadjes... Takjes... Een doglo en een mand. Alles werd ontdekt en verkend, natuurlijk onder leiding van mamaatje Caatje.

 Life is a pick-nick

Buiten eten, plassen poepen en natuurlijk werden die laatste acties heel uitbundig beloond. De pups waren zeer geïnteresseerd in alles buiten. Hoe het rook, hoe het voelde om de grasjes onder je voetjes te hebben en de wind in je snuit. De drop-neusjes schuin omhoog, wiebelend om alles, alles te ruiken en voelen.

 Samen snacken
Cutie pie

Niemand vond het spannend. Tenminste, niet toen we ze van het stenen trapje getild hadden en op de grond gezet. Wel erg interessant. Het hekje dat Joris heeft geïnstalleerd, werd ook getest; tandjes om het gaas. Nee, we kunnen niet verder, leek de algemene indruk.

Delicately Tough

Alert en vol interesse gingen daar onze jonge onderzoekers. Opeens lijken ze dan zoveel groter, want echte hondjes, maar ook kleiner, want in een ruimtelijker perspectief. Weer een mijlpaal.

 Spelen is leren-en fun!

Cato was in haar element. De zon, haar mooie flinke babies, de ruimte. Dat schept weer nieuwe mogelijkheden; in onze hal speelde ze ook al wel met haar pups, maar hierbuiten kan ze huppelen, vliegensvlug omdraaien... Dansen met haar kinderen!

 Onder onsje

Dat doet ze even voorzichtig als behendig. En ze maakt er van blije opwinding piepende geluidjes bij.

 "Mag ik deze dans van jou?"

De pups kennen dit spelletje nog niet, noch deze kant van hun moeder. Mengeling van verbazing, afwachting en tenslotte gewoon meegaan doen. Life is a Ball! Het leven is een feest en jij bent uitgenodigd.

Parmantige Cato

Moederschap kost veel inzet en kracht. Maar wat geeft het veel prachtigs terug. Ik word af en toe echt stil van binnen en ontroerd, wanneer ik zie hoeveel nu Cato, en ook onze andere moeders intens genieten van hun babies. 

 Iedereen wil melkjes

Het vergt veel van een moeder en Cato heeft het ook weer absoluut de volle 100% gegeven vanaf de bevalling. (Al daarvoor eigenlijk met al haar gegraaf in de tuin!) Haar vacht wordt nu, week 5 naar 6, duidelijk minder, en ze is wat dun (al eet ze als een bootwerker) en duidelijk ook aan rusten toe tussendoor. Maar wat is ze trots blij liefdevol en beschermend (niemand van de roedel mag bij haar pups als ze er zelf bij is, en zeker niet de zeer geïnteresseerde moeders zoals Bibi!!) "Ze zijn van mij; van mij, begrepen?!" spreekt haar grom en body language...

Lunch party

Zogen is topsport! Haar tepels en boezem vertonen krasjes van haar gulzige kinderen. De pups wegen tussen de ruim 4kg en net 5kg. Dat keer 8 en dan met gretige schokjes en bekkies vol tanden en kiezen (het volledige gebit is allang door), plus nog de instinctieve flinke meppen met hun voorpoten tegen de borst... Welke mensenmoeder doet dit haar na?

De tuinmannen

Gelukkig spelen de pups ook veel met elkaar en onderzoeken zij zo druk de omgeving (ook binnen), dat Cato tussendoor rust en wat afstand kan nemen. En dan komen Grote Zus LouLou of tante Bibi soms even genieten met het zwarte spul van Cato.

 Picture Perfect

Bibi en Loutje zijn beiden heel erg lief en voorzichtig met de pups. Maar verder doen ze het heel verschillend; Bibi, net moeder geweest, weet natuurlijk van de hoed en de rand. Je hoeft haar niets te vertellen, ze is een volleerde mams. Alle pups worden even geroken en gewassen. Ze heeft een zorgzame gelukzalige moeder uitstraling. Ondertussen slaakt ze wel allemaal hyper-de-pieper geluidjes van pure blije opwinding... Ze stapt lichtvoetig over de pups heen, of maakt een ligt sprongetje. Aan haar tepels mogen ze pest snuffelen.

 Lekker knus in de dogloo

Loutje is nooit moeder geweest en wast en checkt dan ook niet zo. Ze is heel zacht, heel lief en gaat tussen haar baby broertjes en zusjes zitten of  liggen (vaak op haar rug met haar buik omhoog). De pups trekken aan haar oren, kruipen over haar buik heen; is allemaal goed. Terwijl madam met Plato en Bibi echt stoeit en druk kan zijn. Ze voelt, jong en onervaren als ze is, haarfijn aan dat pups van een ander kaliber zijn en wat dat van haar vereist.

Please do not disturb

Soms willen de pups eerder naar binnen dan dat ik klaar ben met het schoonmaken van hun hoofdkwartier in huis. Dan staan ze piepend en knorrend in protest voor de deur. Op andere momenten willen ze helemaal niet meer binnen komen, liggen ze tevreden met z'n allen in de dogloo. Maar vanmorgen stonden ze te protesteren bij de deur. Waar ik deze mand voor had gelegd. Toen ik die binnen wilde halen, stond die op z'n kant en was zwaar. Er lagen 3 kanjers in, die het piepen beu waren en zich genesteld hadden. Slim bezig!