Monday 23 February 2015

Hormoon Huishouding


Lekker lui in vol ornaat

In een roedel gebeurt er vaak van alles tegelijk. Zoals nu. Cato zorgt voor -en geniet van- haar babies, haar laatste nestje. Haar oudste dochter LouLou is hoogzwanger en haar dochter Bisou, uit het vorige nest van Cato en Louis, is samen met Bibi hoog loops.

 Dikke buik en volle boezem en in aktie!

Met alle effecten van dien; Cato geniet het liefst alleen met haar kroost, dwz wel zonder pottenkijkers in de vorm van roedelgenoten. Ze is niet een moeder die delen wil met haar familie en vrienden. Ze geniet gewoon heel erg van het moederschap. LouLou wil het liefste steeds vlakbij mij zijn. Ze verliest me niet uit het oog en gaat liggen, daar waar ik bezig ben. Of het nu koken, was vouwen, schoonmaken is. Maar als ik bij de pups en Caat ben, moet ik haar dus even achterlaten. Niet tot Lou's genoegen... Ze gaat zitten bij de deur en wacht.

LouLou's terloopse tukjes aan mijn voeten

En Bisou is naarstig op zoek naar een geschikte dekker (of dekster, dat mag ook, en geschikt is een betrekkelijk begrip want ze heeft duidelijk echt hoge nood en dan kan je niet al te kritisch zijn)... Bisou heeft geen rust in haar lijf en hoofd, de hormonen gillen om iets. Hijgend loopt ze rond, op zoek, op zoek...

 Kordate tred

Het is lastig om het zo voor iedereen goed te doen, want Cato wil rust maar ons gezelschap waardeert ze. LouLou wil overal bij zijn en Bisou is door driften gedreven, niet rustig dus!

 Knuffel

Gelukkig is Bieb ook loops en wil ze best een paar dekpogingen wagen. Mits Bisou haar ook bestijgt; er wordt een boel geflirt en geflaneerd in de tuin door beide dames...
Arme Tessel wil ook wel, en gezien hij al jaren gecastreerd is kan het ook geen kwaad, maar hij wordt bekaf van het achtervolgen van Bisou, dus bescherm ik hem voor zichzelf...

 Trots op mijn stok!

Al met al vergt het dagelijks leven hier momenteel veel denkwerk; kan deze deur open, kan die bij die?? Het houdt ons scherp...

 Poseren

Het is zo mooi om LouLou in haar eerste dracht te zien groeien. En extra bijzonder naast  haar moeder Cato en LouLou's volle kleine broertjes en zusje. Een moeder voor de laatste keer en een moeder die er bijna aan beginnen gaat. LouLou is prachtig! Enorm dik al en ze heeft een grote boezem. Ze beweegt zich wat onwennig in haar grote lijf, maar maakt soms nog sprintjes door de tuin. 

 Speelse dikkerd

De pups van Cato proberen gretig haar tepels uit, wanneer hun grote zus LouLou even op bezoek is (en Cato een ommetje door de tuin maakt!). LouLou kijkt wat verwonderd, niet begrijpend naar me wanneer de kleintjes haar tepels zoeken. Ze heeft nog geen melk; haar melk is straks voor haar eigen babies!

Precies haar mams! (Cato)

LouLou is rondom de jaarwisseling gedekt door Sailor, en eigenlijk 'wisten' we meteen dat ze zwanger was. Ze had vrijwel direct een andere air over zich. Stiller, ingetogen, bedachtzamer, en dat groeit nu met de dag, net zoals haar omvang. Ze wil sinds de eerste dagen van januari opeens het liefst de hele dag op schoot, kroop zowat in me en haar honger was en is indrukwekkend... Ze verslindt haar bak zowat en kan ook bijna niet meer zacht iets uit m'n hand pakken.

Uitbuiken

Sinds een week is er een nieuw gedrag ontwikkeld; LouLou doet een soort van 'stoelendans'. Ze wringt zich tussen de stoelpoten door, heen en weer, van links naar rechts en terug. Het past haast niet, ze is zo breed en dik... Maar het 'moet' gebeuren.
Wij wachten in verwondering af met LouLou, slaan het groeiende wonder gade, genieten van de laatste week met Cato's M-nest en houden dolle Bisoutje in toom. Want die moet nog een jaartje wachten voor ze mams mag worden!


Tuesday 17 February 2015

It's all about the BONE!


 Sterk spul!...

Enkele dagen kregen de vijf van Cato een bot. Of liever, twee botten met veel vlees. Het waren beslist geen kinderachtige botten, het waren hele kluiven... Om aan te proeven, te snuffelen, te kauwen. Om mee te spelen en om te onderzoeken. Om mee te slepen en te sjouwen. Om stoer mee te zijn, en verwonderd. Om samen mee te zijn en om privacy mee te zoeken.

Flaneren met bot op ons terras; zien en gezien worden

Privacy willen is iets heel nieuws voor de pups. Pups doen de eerste weken van hun leven het liefste alles samen. Samen eten, slapen, spelen, stoeien. Samen onderzoeken, samen proberen, samen leren. Maar wanneer ze iets lekkers krijgen, en zeker met deze joekels van botten, gebeurt er iets dat nieuw is voor ze. Ze proberen weg te sneaken, in een hoekje, onopgemerkt door broers en zusje. Want een bot wil je natuurlijk wel even zelf in alle rust onderzoeken... Zonder nieuwsgierige kapers op de kust, hoe lief en leuk ook!

Met z'n vieren buigen ze zich over het ene bot

De pups zijn nu al een paar dagen kort met Cato en ons buiten geweest. Om te plassen en poepen en om te ontdekken. Nu is de tuin alleen maar decor; het draait nu all about the bone! Opeens zijn takjes en blaadjes of iemand anders' staart niet meer zo interessant. Echte carnivoortjes zijn het. Rovers, op strooptocht.

Gaan met die banaan!

Het valt nog niet mee om met zo'n ding aan de haal te gaan. Ze zijn stevig, de vijf van Caat, maar dat zijn deze kluiven ook!! Je stopt ze niet even in je holle kies...

De fijnproever

Imponeren, flaneren, degusteren... Met zo'n kluif kun je alle kanten op. Een beetje rennen, een beetje stoeien, en naarstig het beste plekje zoeken om rustig alleen te kunnen genieten.

 It's all about the bone!

Het is een enerverende toestand, en terwijl ik ze zo druk bezig zie, weet ik al hoe heerlijk ze zometeen weer zullen slapen. Samen; als een hoog polig zwart tapijt, gedrapeerd rond mams Cato. Snurkend en na smakkend, dromend van the bone...

 Samen delen??...

En Cato, die gaat straks lekker kluiven en genieten van een bot waaraan haar kleintjes hebben mogen proeven. Want een moeder heeft vele privileges en dit is er daar een van!

Diner voor twee 

Tuesday 3 February 2015

Verkassen!

 Menu du jour...

Zondag hebben we de wereld van de pups vergroot. De werpkist uit, de puppiekamer in. Dat was spannend en niet in de laatste plaats voor moeder Cato. Er moet altijd het een en ander verbouwd worden; hekjes, planken, zeiltje... Schroeven indraaien, lawaai en heen en weer geloop. Cato zag het gebeuren hijgend van spanning aan, terwijl ze naast de werpkist zat.

 Het nieuwe kampement

Ze is niet echt gealarmeerd, ze heeft het vaker meegemaakt. Het is gewoon net zoals wanneer ik de werpkist verschoon en de kleintjes in een kratje doe. Allemaal goed en wel, maar het liefst heeft ze toch dat het achter de rug is!

 Slapen, snuffelen, knuffelen...

Eenmaal uit de werpkist, op de grond, gaan de kleintjes alles even langs: het hekje: hap, hap, sabbel, Het vetbed: snuffel. De waterbak: plons! En de knuffels. Alles wordt door de mini hondjes ontdekt, terwijl de staartjes kwispelen. De kleintjes vinden het niks spannend, alleen maar geweldig interessant!

 Lekker lui

Ze zijn vier weken en dus nog echte babies. Maar ze lopen en blaffen en brommen en kwispelen en stoeien en happen in je kleren. Het zijn echt hondjes!

 Een hele klim, op olifant

Sinds een paar dagen zoeken ze echt contact met ons. Wanneer ik mijn hoofd naar ze toe buig, wordt ik besnuffeld en krijg ik likjes. Met elkaar worstelen ze wat af, soms bespringen ze elkaar en het spelen loopt altijd weer uit in lekker tukken tegen elkaar aan...

 Plek zat!

Nu ze uit de werpkist zijn, is grote Olifant ook weer van de partij (in de werpkist neemt hij wel erg veel plek in en bovendien vind ik het eng de eerste weken, stel dat er eentje onder de grote vriend terecht komt)...

 Slaapfeestje

Olifant is ieder nest de beste vriend van de pups, de trouwe makker om tegen aan te kruipen. Samen met je broertjes en zusje, of helemaal alleen... 

 Gelukzalig

De zwerfkeien van Caat hebben hun grenzen verlegd, hun horizon verbreed. The joy is in the journey.