LouLou's fijnproevers

De fijnproevers proeven, mams houdt een oogje in het zeil

Ze zijn 3 weken oud en hebben tandjes. Ze lopen steeds zelfverzekerder door de werpkist en ze stoeien voorzichtig met elkaar. Ze worden hondjes. En dan kan je niet meer 'alleen maar' leven op moeder melk. Het vleespap tijdperk is echt aangebroken. En ze zijn er blij mee!

 Gulzig aan de moederborst

... Al gaat er natuurlijk niets boven LouLou's melk. Haar grote kleintjes hangen nog vele keren per dag aan haar boezem, en het masseren van de borstklieren gaat al lang niet meer zachtzinnig... Tandjes, nageltjes (die laatste knippen we natuurlijk), de toenemende kracht en kilo's van haar pups; het maakt LouLou niets uit. Zij doorstaat de 'aanval', geeft zich over, ligt rustig te zogen.

 Vleespap verkennen: beetje gek, maar wel lekker

Van Moedermelk en een slokje geitenmelk naar vleespap is een flinke stap; het smaakt en voelt anders, ze moeten meer kracht zetten om het naar binnen te zuigen, meer massa doorslikken. En al snel gaan ze steeds meer met hun tong doen. Ze gaan van zuigen over naar smikkelen. Een heerlijk geluidje, als alle pups zich tegoed doen aan de door ons gemalen vleespap.

 Da's ook yammie!

Schoner word je er niet van; dikker wel! En schoon zijn ze ook zo weer, met de liefdevolle en verlekkerde likken van mams LouLou!

"...What do you mean, not very clean??"

De pups beginnen meestal zittend aan hun 'pap', in een kringetje rondom de voerbak. Maar door hun grote inzet, zetten ze zich met hun achterpootjes steeds af en klimmen ze met hun voorpootjes in de pap-bak. Daar liggen ze dan, de pups van LouLou, smikkelend smakkend en smullend in de vleesmassa met hun toetjes. Soms vallen ze zo in slaap; vol, voldaan en moe van de inspanningen...

Dinner Party

LouLou en ik houden het in de gaten; gaat het goed met haar kleine romeinen? Ik stuur af en toe een pupje bij; niet dwars door de bak en ook niet je broetje of zusje afsnijden! En LouLou poetst haar pups schoon en ook het 'picknick kleed' dat ik voor de gelegenheid over het vetbed in de werpkist leg. Zo is alles, pups en werpkist, in no time weer schoon...

  Onder moeders toeziend oog...

En soms laten de kleintjes ook nog een hapje over in de bak, voor mams. Die wacht daar geduldig op. Ze sneakt niet voorzichtig in de bak wanneer de pups nog aan het eten zijn; LouLou is een kanjer van een mams. Kids first, dan mams! En natuurlijk komt onze Loutje ook niks tekort: moeders draaien over uren en die moter houden wij draaiende. Ze heeft naast de werpkist haar trommels met snacks staan en ze krijgt extra vlees en vis.

 Klein lief beertje

De pups zien er prachtig uit en groeien goed, terwijl mamaLou er elke dag wat kaler uit gaat zien; net als haar moeder Cato, la grandmere van LouLou's pups, spelen de hormonen haar vacht duidelijk parten. Maar die dikke zwarte jas komt zo weer terug, straks. In de warme puppiekamer, tussen haar schatten, kan ze zolang best gedijen met wat minder vacht. 

Je bent om te zoenen!

En vacht of geen vacht, ze is zo trots als een pauw op haar babies!!!!. Ze kan zo tevreden gelukkig naar ze zitten kijken, in de werpkist, tussen haar zoons en dochters...

En er zijn meer bewonderaars, maar die kunnen alleen een kijkje nemen wanneer LouLou even buiten is. MamaLou is nog zeeeeer beschermend; die kleintjes die uit haar zijn gekomen, zijn ook alleen maar van haar. En, ok, natuurlijk ook van ons. Maar de roedel laten we nog even afgeschermd van deze lieve nieuwe mams.

Cato bezoekt en onderzoekt haar eerste kleinkinderen

Oma Cato, hier betiteld als grandmere, (want ze is een halve francaise), had de primeur. Dit zijn Cato's eerste kleinkinderen! Extra bijzonder is het voor ons, omdat grandmere net voordat haar dochter LouLou beviel, zelf haar laatste nestje heeft gehad. Oma heeft dus een rij hangtietjes omdat nog geen vier weken geleden haar vijf laatste kinders ermee gevoed zijn... In een hondenleven is op je zesde oma worden, heel normaal.

Cato:"Jij ruikt naar mij..."

Logisch dus, dat de moedergevoelens bij oma nog sterk aanwezig zijn. En prachtig om te zien en te beleven.

Tante Bisou (LouLou's volle jongere zus), vindt haar neefjes en nichtjes ook prachtig. Zelf nog maar 1,5 jaar en dus nog geen moeder ervaring, stapt Bisou heel anders de werpkist in dan haar zus en haar mams. Niet gedecideerd, maar met een vraagteken op haar snoet, waaruit het wonder spreekt. Ontzag en vervoering straalt ze uit. Voorzichtig besnuffelt ze de kleintjes. Die vinden alles best. Buikjes vol, tevreden en geborgen laten de bolle fijnproevers zich bewonderen door hun familieleden. 

A la prochaine, Grandmere!

Gezoogd en gebotteld

Wat doe jij daar???

Pups de fles geven is ontzettend leuk, als het niet echt nodig is. LouLou heeft genoeg melk en er is dus geen noodzaak. Alles gaat goed. Maar het is zo gezellig!! Samen met mama Lou en haar zeven kleintjes in de werpkist, muziekje aan, gezellige lichtjes, de heerlijke gulzige geluidjes van de pups en hun kreuntjes... LouLou bekijkt het allemaal zeer oplettend. Ze heeft ook aan de fles geproefd en gelikt, erin gehapt zelfs, zowel aan de speen als de achterkant...

..."en een slokje voor mama???"

Ze kijkt gebiologeerd en niet helemaal begrijpend naar het fenomeen, de eerste keer dat ik de fles ten tonele bracht, twee dagen geleden. De pups vinden het geweldig, maar "hoe krijg je er iets uit???" lijkt LouLou te denken... `Het zuigreflex is slechts tijdelijk aanwezig bij honden, bij jonge pups namelijk. Zeer snel verleren ze het zuigen en dat komt nooit meer terug. LouLou krijgt geen druppel geitenmelk uit het flesje waaruit haar 2 weken oude pups gretig de 250 ml leegzuigen.

Het beste komt van LouLou!

LouLou komt er gezellig bij liggen, en zo zitten we met z'n allen in de werpkist, zij met volle boezem, ik met gevulde flesjes, en de zeven dorstige pups krijgen elk hun kans.

Voeding, liefde, geborgenheid, zorg, warmte...

De pups gaan al voorzichtig van kruipen naar eerste stapjes. Ze tuimelen onderste boven, blijven dan tevreden en/of verdwaasd liggen of proberen het opnieuw... Lopen zullen ze over een paar dagen allemaal!

Flesje leeg; buikje rond!

De meeste oogjes zijn nog helemaal dicht, maar hier en daar zie je al een kiertje... Een ooghoek, een zwart glimmertje achter de luikjes die we nu alweer 14 dagen zo goed kennen...

Oogjes op kiertjes...

En hoewel LouLou bijna non stop in de werpkist ligt tussen haar pups, en haar 'dwergjes' dus eigenlijk steeds hun buikjes vol hebben, om over het extra flesje van ons maar te zwijgen, sucken die kleintjes bij elkaar hun lieve zachte roze buikjes blauw. Blauw-paars met zuigzoenen... Van broer of zus... Alsof ze honger kunnen hebben!!! Gekke beestjes... Enorme zuig behoefte.

Moedermelk is het beste voor elk!

Moedermelk van LouLou, geitenmelk in het flesje, moederknuffles, mensenknuffels... De pups van Sailor en LouLou laten al het goede over zich heenkomen. En ze groeien, en ze groeien...

Buikje rond, in dromenland

Moeder en pups leveren hier kracht prestaties. En wij genieten van ze, en stoppen de kleintjes en mamaLou af en toe (!) wat extra's toe. Het is luxe en het is onbetaalbaar. Het 'gaat vanzelf' en het is een groot wonder. Net als het hele leven zelf.

Poetsen...

Loulou en haar zeven dwergjes

I have a dream...

Terwijl buiten de lente begonnen is, heerst er tropische hitte in de puppiekamer. Jonge pups kunnen hun lichaamstemperatuur nog niet zelf reguleren en hebben daarom een warmere omgeving nodig. Op de vloerverwarming en het vetbed in de werpkist liggen ze lekker warm, met een warmtelamp boven zich en mamaLou kan er even uitstappen wanneer ze maar wil, wanneer de warmte haar teveel is.

We maken een kringetje...

(Het roze is nagellak als markering)

De rest van de roedel is al drie dagen voornamelijk buiten. 's Avonds zijn ze helemaal rozig van de zon en de buitenlucht en alle avonturen die ze in de tuin en op de wandeling beleven.

Samen snoozen

LouLou houdt de wacht voor haar puppiekamer, en is alleen even snel in de tuin om te poepen en te plassen en misschien nog een beetje te graven aan haar hol. Zij heeft voor flaneren op het terras in de voorjaarszon geen tijd en geen zin. Zij heeft haar zeven dwergjes!...

GAAAAAP!

De pups groeien goed en tijgeren inmiddels door de werpkist. LouLou kan er tevreden naar zitten kijken; haar clubje van zeven in de werpkist. Ze ligt ertussen, of zit op het trapje voor de werpkist, voldaan neer te kijken naar haar kroost op het vetbed. Haar babies!

Allemaal netjes op een rijtje...

Het moederschap kwam bij LouLou als vanzelf, net zoals de bevalling heel natuurlijk en 'vanzelfsprekend' ging. Ze is een natuur talent dat niet hoeft te wennen of te groeien in deze rol. Die rol past haar naadloos.

Op een kluitje

Haar zeven dwergjes drinken, maken lieve kreun-geluidjes en groeien. Ze laten zich de toegewijde zorg en liefde van hun mams heerlijk aanleunen. En zo hoort het!

Loulou's zeven dwergjes:

Wishstone Needle in a Haystack (teefje)

Wishstone Nice as Pie (teefje)

Wishstone Ne Me Quitte Pas (teefje)

Wishstone Number One (reutje)

Wishstone New Moon (reutje)

Wishstone Nobody's Fool (reutje)

Wishstone Nosy by Nature (reutje)

Voor je het weet zijn het reuzen!

MamaLou

 

 MamaLou is geboren met haar eerste zoon

LouLou is zondag 1 maart bevallen. Ze schonk het leven aan 7 pups, vier reutjes en drie teefjes, allen zwart. Zaterdag 28 februari was ze al erg onrustig; graven in de tuin en in alle mandjes en de bank. Ook kroop ze in allerlei hoekjes waar ze nooit zit en achter de bank wrong ze zich met haar dikke lijfje...

Graven, nest maken!

Druk in de weer was ze, om een hol te maken dan wel te zoeken, afgewisseld met diepe slaap. De bevalling was duidelijk nabij, maar wanneer het voorbereidende werk overgaat in echte weeen, weet je nooit. 

"Wat gebeurt er in mijn buik?"

Weeen

Melkfonteintjes...

Toch gaan slapen, vlakbij LouLou, en verschillende keren checken hoe het met haar was. Rond 3 uur 's morgens op zondag was ze duidelijk veranderd; haar oogjes stonden anders en haar buik is ook veranderd. Opgestaan dus en om half 5 begonnen de weeen over te gaan in persweeen. Je zag duidelijk aan LouLou dat ze niet snapte wat er in haar lijfje gebeurde. Ze was verwonderd, onder de indruk, en probeerde verschillende poses uit om de weeen beter te doorstaan.

Een dochter wordt vakkundig schoongelikt

Om 5:40 werd LouLou moeder... Haar eerste zoon werd geboren. Ze schrok van wat er gebeurde, maar we lieten haar meteen haar pup zien en de stress was direct gesmolten als sneeuw voor de zon. Ons kleine Loutje was moeder. Een moeder vol zelfvertrouwen en met een rust en ontspanning alsof ze al meer bevallingen doorstaan had.

Moederliefde

Na de geboorte van haar eerste pup, die haar overkwam en overviel, herstelde ze onmiddelijk toen ze haar zwarte zoon zag. Vanaf dat moment, het moment waarop ze moeder werd, overkwam de bevalling haar niet meer. Ze was relaxed en stabiel, 'in control'. Helemaal 'in charge', vertrouwend op zichzelf, haar lichaam en op ons.

Zorgzaam en helemaal 'in control'

Net uit de vruchtzak

Deze bevalling was een perfecte samenwerking tussen LouLou en mij. Ik hield de net geworpen pup in vruchtzak voor haar vast, zij maakte 'm open, likte de pup schoon, beet de navelstreng door en verkortte die, en ze verorberde de placenta. Alsof we het tot in detail gerepeteerd hadden. Het volste vertrouwen, harmonie. Een bevalling zoals je 'm elke teef gunt en zoals je hoopt dat het zal gaan.

Moederen

Haar schatten in haar armen verzameld

LouLou heeft als sinds de zesde week van de dracht enorme melkpaketten en de laatste uren voorafgaand aan de bevalling, droop de melk gewoon uit haar tepels, in kleine straaltjes! Ze keek niet begrijpend naar de plasjes melk die zich op de grond vormden, snuffelde er verwonderd aan, maar nu kon de biest door de pups worden opgedronken. Ze hoefden alleen maar aan de tepels te gaan hangen, de melk liep vanzelf naar binnen.

Collectors items

Knus

Haar pups heeft LouLou het liefst tussen haar voorpoten, daar verzamelde ze hen steeds, nadat ze gedronken hadden. Snuffelen, likken, diepe zuchten van alle indrukken... genieten, ook als zich alweer een nieuwe pup aankondigde met weeen. Haar groeiend aantal pups hing aan haar borst terwijl ze weer een pup baarde. Het ging zo vloeiend,  haast als 'vanzelf'.

Rustmoment

Bijna klaar...

De pups die vruchtwater binnen gekregen hadden, zogen we leeg onder toeziend oog van mamaLou, die rustig vlakbij ons was, haar pups niet uit het oog verliezend, niet in de weg staand en vol vertrouwen.. En wanneer er een rustmoment was, pakte ze dat. 

 Hard werken, bevallen!

Het is heerlijk wanneer een bevalling zo goed gaat, zo mooi is! LouLou heeft het fantastisch gedaan en haar eerste bevalling is een prachtige positieve ervaring voor haar geweest. Precies wat ik zo hoopte en zoals elke moeder zo verdient. Dankbaar!

MamaLou: Hot and Happy!!!

(the day after)