Ooit, lang geleden- in een 'vorig leven' bijna- waren ze roedelgenoten. Vriendinnen van het eerste uur. Beide zijn ze fantastische moeders geweest. Hun kinderen zijn grotendeels zelf al bejaard. Clair en Janet alias Bonny en JennyBee.
Het grijs in hun snuitjes, op hun wenkbrauwen en hun pootjes, is bij zwarte Clair prominenter zichtbaar dan bij Janet. Maar ooit was Janet's snuit goud-geel, net als haar wimpers.
Hun vachten zijn veranderd; van strak in het pak, zijn ze nu weer wat losser in hun jassen. Net zoals toen ze pup waren. Van klein naar groot, robuust en sterk, zijn ze nu weer aan het 'krimpen'. Oud en broos, maar nog helemaal in het leven. Een beetje doof, wat staar en hun gebit is ook niet meer parelwit. En er wordt vaak veel gehijgd, niet van opwinding of inspanning, maar van ouderdom. Dat mag de pret niet drukken! Er kan nog steeds goed gegeten en gesnaaid worden...
Zoals een opgroeiende pup veel slaap nodig heeft, dutten deze meisjes ook heel wat uurtjes van de dag. Maar als ze wakker worden van geluid of commotie om hen heen, zijn ze stoer van de partij.
Het valt soms niet mee om zich staande te houden in de drukte van de roedel, met het jonge onstuimige spul. Vaak zie ik Janet knipperen met haar oogjes wanneer Sophie en Keetje rondom haar stoeien en spelen. En soms geeft Janet ook heel duidelijk te kennen dat ze van zoveel baldadigheid om zich heen niet meer gediend is. Dan stoot ze een schorre blaf, die erg lijkt op de blaf van haar vader Ollie (het is wanneer ik haar blaf hoor, net of Ollie er ook weer even bij is.) Of ze duwt haar wit-gele snuit onverwacht naar voren. Daar hebben de jongeren ontzag voor.
Clairtje woont in Nijmegen. Daar is zij de enige hond van de roedel. Ze leeft er erg gelukkig met 'haar' kat en haar lievelingsmens.
Maar soms komen de twee vriendinnen elkaar weer even tegen. Maken ze samen een ommetje op hun stramme benen. Snuffelen ze aan elkaars vacht. Slapen ze gemoedelijk zij aan zij opgerold op de bank naast elkaar. Dat zijn gouden momenten.
Beide waren ze fantastische, perfecte moeders. Moeders voor wie niets teveel was en die eigenlijk niets nodig hadden. Instincten van de bovenste plak! Zeer toegewijd, beschermend en ook duidelijk naar hun kroost waren ze. Zoveel vertrouwen, samenwerking, respecten met zoveel plezier. Zoveel liefde.
Janet bijna 14 en Clairtje al 16 jaar en 2 maanden. Terwijl ik ze door de tuin zie schuifelen, zij aan zij, nog steeds geïnteresseerd in alle geurtjes buiten en zie in gedachten alle JannyBee's en Clairtjes die ze ooit waren. Ooit maakten ze ook dolle bokkensprongen, renden ze achter een vlinder of een dwarrelend blaadje aan, sprongen ze onstuimig tegen me op, haalden ze ook boevenstreken uit.
Classics never go out of style...Wat een voorrecht is het om je hond zo oud te kunnen zien worden, en nog zo midden in het leven, met plezier in elke dag. Dat voelt rijk, wat een geluk!
Vriendinnen voor het leven.
Old friends
Old friends, old friends,
Sat on their parkbench like bookends
A newspaper blown through the grass
Falls on the round toes
of the high shoes of the old friends
Old friends, winter companions, the old men
Lost in their overcoats, waiting for the sun
The sounds of the city sifting through trees
Settles like dust on the shoulders of the old friends
Can you imagine us years from today,
Sharing a parkbench quietly
How terribly strange to be seventy
Old friends, memory brushes the same years,
Silently sharing the same fears
Simon & Garfunkel
